گزارش سازمان ماده ۱۸ و سه نهاد جهانی مسیحی، در مورد وضعیت مسیحیان ایرانی در سال ۲۰۲۲، محور نشستی در پارلمان بریتانیا بود که با حضور فیونا بروس، نماینده ویژه نخست‌وزیر بریتانیا در امور آزادی دین و عقیده،منصور برجی، مدیر سازمان ماده ۱۸، نازیلا قانع، گزارشگر ویژه سازمان ملل برای آزادی دین و عقیده، سارا فولادی، نوکیش مسیحی و از همکاران سازمان ماده ۱۸، و مجتبی حسینی، نوکیش مسیحی و زندانی سابق عقیدتی، روز چهارشنبه ۲۲ مارس (دوم فروردین)، برگزار شد.

این نشست با سخنان فیونا بروس، نماینده پارلمان بریتانیا، آغاز شد که به اهمیت گزارش سالانه چهار نهاد مسیحی اشاره کرد و همچنین از اعتراضات در ایران یاد کرد که با اعتراض به حجاب اجباری آغاز شد.

در ماه‌های گذشته، شهروندان مسیحی در داخل و خارج کشور، با اشکال مختلف از جمله انتشار بیانیه و شرکت در تظاهرات، در خیزش ملی شرکت داشتند. در گزارش این چهار نهاد مسیحی آمده، که مقامات امنیتی دستکم پنج نوکیش را که در اعترضات دستگیر شده بودند، پس از تفتیش موبایلشان، تهدید کردند که «به دلیل مسیحی بودن»، می‌توانند با اتهام «ارتداد» روبرو شوند.

به جز سازمان «ماده ۱۸»، سه نهاد مسیحی جهانی، «ام ای سی»، سازمان «درهای باز» و سازمان «همبستگی جهانی مسیحی»، در تهیه این گزارش همکاری کردند.

منصور برجی، مدیر سازمان ماده ۱۸،در سخنانش یاداور شد که گزارش سالانه بار دیگر نشان می‌دهد که علیرغم ادعای جمهوری اسلامی، وضعیت مسیحیان در ایران بهبود نیافته‌است.

مدیر سازمان ماده ۱۸ افزود، مردم ایران امسال به خیابان‌ها ریختند و فریاد آزادی سر دادند، و سال ۲۰۲۲ سال وحشتناک دیگری برای مسیحیان ایران بود.

آقای برجی به عنوان مثال به وضعیت نوکیش مسیحی و زندانی عقیدتی، ملیحه نظری اشاره کرد که مقامات به وی فقط سه روز فرصت دادند تا به دیدار فرزندش که بیماری سختی گریبانگیرش است، به مرخصی برود. روز سال نو، به این شهروند مسیحی دستور داده شده به زندان بازگردد.

خانم نظری به دلیل باور مسیحی و فعالیت صلح‌آمیز دینی، و به اتهام «اداره دستجات غیرقانونی با هدف برهم زدن امنیت کشور»، به شش سال زندان محکوم شده‌است.

در گزارش سالانه در مورد وضعیت مسیحیان آمده‌است که طبق گزارش ۲۵ صفحه ای تعداد مسیحیان دستگیر شده در سال میلادی ۲۰۲۲ نسبت به سال پیش، دو برابر شده، و از ۵۹ نفر به ۱۳۴ رسیده‌است. در پایان سال ۲۰۲۲، حداقل ۱۷ مسیحی به اتهاماتی مانند «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» در زندان محبوس بودند. در مجموع، ۴۶۸ نفر از مسیحیان ایرانی هدف اذیت و آزار حکومتی قرار گرفته‌اند. درحالی که اکثریت این افراد را نوکیشان مسیحی تشکیل می‌دهند، آشوری‌ها و ارمنی‌ها، نیز از سرکوب حکومتی درامان نبوده‌اند.

«حکومت از نوکیشان وحشت دارد»

نازیلا قانع، گزارشگر ویژه  سازمان ملل برای آزادی و دین و عقیده، از گزارش این چهار نهاد قدردانی کرد و گفت «حکومت از نوکیشان وحشت دارد، من نمی‌دانم این وحشت از کجا آمده، ولی این وحشت واقعی است.»

این استاد حقوق در دانشگاه آکسفورد همچنین در مورد قتل مهدی دیباج، فعال و نوکیش مسیحی و هایک هوسپیان، رهبر شورای کلیساهای پروتستان صحبت کرد. وی یاداور شد که زمانی که حکم اعدام دیباج به اتهام ارتداد صادر شد، اسقف هوسپیان با آگاهی رسانی در جوامع بین‌المللی از جمله پارلمان بریتانیا، موجب آزادی مهدی دیباج شد. البته مأموران اطلاعاتی هر دو شخصیت مسیحی را به قتل رساندند.

خانم قانع افزود «فشار بر مسیحیان سالها است ادامه دارد و حکومت حتی دلایل دستگیری مسیحیان را دروغ می‌گوید. آنها فقط به خاطر تغییر دین و داشتن کتب مسیحی بازداشت می‌شوند.»

وی در مورد تبلیغات حکومت از طریق نمایندگان اقلیت‌های دینی در مجلس سخن گفت و افزود که «حکومت آنها را حتی به سازمان ملل می‌آورد تا به عنوان روابط عمومی جمهوری اسلامی عمل کرده و بگویند اقلیت‌ها بهترین شرایط را در کشور دارند.»

خانم قانع گفت که حکومت در مورد گزارشگران سازمان ملل برای آزادی دین و عقیده هم دروغ می گوید که آنها می توانند به ایران بیایند ولی هیجوقت این اتفاق نمیفتد.

جاوید رحمان،گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، بارها به این مسئله اشاره کرده که درخواستش برای رفتن به ایران، با پاسخ منفی مقامات جمهوری اسلامی روبرو شده است.

سارا فولادی و مجتبی حسینی که به دلیل باور مسیحی و فعالیت صلح آمیز دینی در ایران به زندان افتاده‌اند، در مورد اذیت و آزار حکومت، و مقاومت مسیحیان سخن گفتند.

این فعالان مسیحی اشاره کردند که مسیحیان فارسی زبان حق داشتن کلیسا ندارند و مجبورند در خانه های خود برای دعا،سرود و خواندن کتاب مقدس جمع شوند.

آنها همچنین از تجربه خود از یورش ماموران امنیتی به کلیساهای خانگی، بازداشت و بازجویی سخن گفتند.

ماموران امنیتی به کلیساهای خانگی و منازل مسیحیان حمله کرده و آنها را مورد اذیت و آزار قرار می دهند.

کمپین «کلیسا حق همه مسیحیان است» به همت گروهی از نوکیشان مسیحی، و با پشتیبانی سازمان «ماده ۱۸»  راه اندازی شد. گروهی از مسیحیان با انتشار ویدیو و نوشتن نامه از حکومت ایران پرسیده‌اند که «یک نوکیش مسیحی کجا می‌تواند عبادت کند که سرنوشتش به زندان ختم نشود.» ده‌ها کلیسای مسیحی ایرانی نیز از سراسر جهان از این کمپین حمایت کردند.

آقای حسینی همچنین از سازمان‌هایی مانند ماده ۱۸ تشکر کرد که «صدای زندانیان مسیحی بوده» و خانم فولادی نیز ابراز امیدواری کرد که «ایران روزی آزاد خواهد شد و مردم از خدمات اجتماعی آنها، علیرغم محدودیت‌ها مطلع می‌شوند.»

در این نشست بارها در مورد مسیحیان پناهنده و پناهجو در ترکیه و دیگر کشورها،و مشکلاتی که با آن روبرو هستند، صحبت شد.

این چهار نهاد مسیحی در گزارش سالانه خود خواستار همکاری حکومت با گزارشگر ویژه سازمان ملل و کمیته حقیقت یاب این نهاد در رابطه با نقض حقوق بشر شهروندان ایرانی در اعتراضات اخیر شدند.

این نهادها همچنین خواستار آن شدند که حکومت ایران ملزم به اجرای تعهدات میثاق بین‌المللی حقوق سیاسی و مدنی است که خود از امضاکنندگان آن است.

روز سوم فروردین نیز در نشستی در چارچوب شورای حقوق بشر، این گزارش مورد بحث قرار گرفت. از جمله سخنرانان می‌توان از جاوید رحمان، منصور برجی، کشیش ویکتور بت تمرز، و همسرش شامیرام عیسوی، نام برد. خانواده بت تمرز سالها تحت فشار حکومتی بودند. کشیش بت تمرز و همسرش به دلیل فعالیت صلح آمیز دینی، زندانی شده و مورد اذیت و آزار قرار گرفتند.