فاطمه (ماری) محمدی، نوکیش مسیحی و زندانی سابق عقیدتی، شنبه ۳۰ آذرماه ۱۳۹۸، از ادامه تحصیل در دانشگاه محروم شد.  محرومیت از تحصیل خانم محمدی، دانشجوی مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه آزاد، بدون ذکر هیچ دلیل مشخصی صورت گرفته است.  خانم محمدی پیشتر به دلیل باور به مسیحیت متحمل شش ماه حبس شده است. اتهامات این نوکیش مسیحی “عضویت در گروه‌های تبشیری، فعالیت مسیحیت و اقدام علیه امنیت ملی از طریق تبلیغ علیه نظام”  عنوان شده بود. 

این فعال مدنی با ماده ۱۸ در مورد محرومیت از تحصیل و وضعیت نوکیشان  مسیحی  گفتگو کرده است.

۱-دلیل خاصی برای محرومیت  شما از تحصیل ذکر نشده است. به نظر شما چه دلیل یا دلایلی موجب چنین تصمیمی شده است؟

 به نظر اعتقادات دینی و داشتن سابقه محکومیت و پرونده امنیتی و همچنین فعالیت در حوزه حقوق بشر از عوامل مخالفت با تحصیل من هستند. قطعا محرومیت از حقوق ذاتی و ابتدایی مانند حق تحصیل عرصه را بر اشخاص تنگ میکند و به عنوان اهرم فشار علیه اقلیت های دینی و فعالان حقوق بشر مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ به امید آنکه افراد دست از فعالیت ها و اعتقاداتشان بردارند. محرومیت بنده از تحصیل قطعا به قصد اعمال فشار برای مسکوت نگاه داشتن و سرکوب باشد.

۲- شما توئیت هایی در مورد حکم زندان ۹ نوکیش مسیحی، در حمایت از قربانیان کشتار آبان ماه  نوشته اید. به نظرتان  تصمیم به منع تحصیل شما تا چه حد می تواند واکنش به این توئیت ها باشد؟

قطعا لحظه به لحظه تمامی فعالیت ها، نوشته ها، گفته ها و هر اقدامی از جانب اقلیت ها و فعالان خصوصا کسانی که در ایران زندگی می‌کنند توسط حکومت جمهوری اسلامی رصد می‌شود. محرومیت از حق تحصیل که سال گذشته نیز اعمال شد شاید یک اولتیماتوم بود. اما با توجه به آنکه این محرومیت منتج به کاهش فعالیت های بنده نشد، محرومیت اخیر نیز میتواند به مثابه تکرار اولتیماتوم بطور جدی تر باشد.

هر فعالیت می‌تواند محرومیتی در پی داشته باشد و توییت های اخیر نیز مقامات تصمیم گیرنده را در اعمال محدودیت ها مصر تر کرده باشد.

۳- پیشتر نیز شما با منع تحصیل روبرو شدید، ایا هم اکنون با وضع مشابهی روبرو هستید و تا چه حد امکان رفع ممنوعیت وجود دارد؟

 با توجه به اینکه هم علت محرومیت از تحصیل و هم دو بار اعمال محرومیت از تحصیل ذکر نشد هیچ اظهار نظری نمی‌توانم بکنم. پیش بینی تصمیمات و واکنش های نهادهای ذی ربط گاهی کار آسانی نیست. جمهوری اسلامی با اعمال محدودیت ها و محرومیت های متعدد علیه مردم خود به نوعی خودزنی می‌کند چرا که خشم و نارضایتی اقشار مختلف مردم را بیش از پیش برمی انگیزد.

۴-هر سال در ایام کریسمس، شاهد ازار مسیحیان هستیم، از حکم زندان تا حمله به مراسم عبادتی. چه دلایلی برای این کار وجود دارد؟

 در ایام کریسمس جشن ها و مراسمی که برگزار میشود به طبع نسبت به جلساتی که در طول سال برگزار می‌شود متفاوت تر، جذاب تر و پرجمعیت تر هستند. چه چیزی بهتر از این است که یک نهاد امنیتی در یک عملیات چندین مسیحی را به دام بیندازد و زحمت شناسایی تک تک مسیحیان را به خود ندهد؟ همچنین ممکن است برخی دوستان خود را به این جشنی که برای بسیاری مهم است دعوت کنند. دو دیدگاه و گمان برای نهادهای امنیتی می‌توان در نظر گرفت.

یکی اینکه یورش خشن ماموران به مراسم و جشن های مزبور باعث ایجاد رعب و وحشت و متنبه کردن افراد حاضر در مراسم می‌شود. و در ایام کریسمس که خوشحالی و جمعیت مسیحیان در مراسم یاد شده بیشتر است، زمان مناسب تری برای سرکوب شهروندان مسیحی و علاقه مند به مسیحیت است.

دوم اینکه محکومیت مسیحیان در ایام مذکور و انتشار اخبار مربوطه می‌تواند از جمع شدن مسیحیان و برگزاری جشن دست کم در این ایام جلوگیری کند.

اما تجربه نشان داده که عاقبتِ اعمال فشار و اجبار علیه شهروندان در حوزه های مختلف، شهروندان در احقاق حقوق خود مصمم تر می‌کند. حمله به مراسم مسیحیان نه تنها جمهوری اسلامی را به نزدیک شدن به آنچه می‌خواهد یاری نمی‌رساند بلکه آن را به سوی ناکامی سوق میدهد.

۵-وضعیت تبعیض علیه نوکیشان در سال۲۰۱۹  را چگونه ارزیابی میکنید؟

بنظرم هر ارزیابی نسبت به وضعیت مسیحیان در ایران با توجه به داده ها و اطلاعات موجود دور از واقعیت است. به این دلیل که ما هیچ زمانی به تمامی اطلاعات مربوط به نقض حقوق مسیحیان دسترسی نداریم. قطعا مسیحیان بسیاری در سال ۲۰۱۹ بازداشت، محکوم، محبوس و از سایر حقوق خود محروم شده اند که ما حتی نامی از آنان نشنیده ایم. می‌توانم بگویم ما به بخش اعظم اطلاعات و اخبار دسترسی نداریم. اما آنچه که مبرهن است طبق آمارهایی که هر ساله سازمانهایی همچون “درهای باز” درمورد جمعیت تقریبی مسیحیان در کشورهای جهان و رتبه بندی میزان آزار و جفا بر مسیحیان منتشر می‌کنند و همچنین اقرار مقامات جمهوری اسلامی نسبت به رشد و افزایش آمار مسیحیت در نتیجه گرویدن افراد غیرمسیحی‌زاده به مسیحیت، حکومت ایدئولوژیک جمهوری اسلامی که حق انتخاب دین، آزادی اندیشه را تاب نمی آورد، بیشتر احساس خطر و ضعف می‌کند و برخوردهای خود با این قشر را تشدید می‌کند.