امیدبخش باشید!

«آنان را که در زندانند به یاد آورید، چنان‌که گویی خود نیز با ایشان دربندید.»
(نامه به عبرانیان، فصل ۱۳ آیه۳)

بسیاری از مسیحیانی که مدتی را به دلیل فعالیت‌های کلیسایی و عقیدتی خود در زندان‌های ایران سپری کرده‌اند، روایت‌های تلخی را از رنج‌های پس از دوران بازداشت و حبس بازگو کرده‌اند. شمار قابل توجه از آنها به ‌رها شدن توسط دوستان، خانواده‌ها، و حتی هم‌کیشان مسیحی و اعضای کلیسایی خود اشاره داشته‌اند. بازجویان از طریق وحشت‌افکنی، توهین و حتی تهدید علیه خانواده‌های زندانیان مسیحی تمام تلاش خود را برای شکستن اراده و ایمان آنان انجام می‌دهند. گاهی اوقات، نتیجه این همه فشار می‌تواند منجر به از دست دادن امید شود. بنابراین، ما از شما دعوت می‌کنیم تا به عنوان یک فرد یا یک گروه کلیسایی، پشتیبان یکی از این زندانیان بشوید: متعهد شوید که آنها را در دعاهای شخصی و کلیسایی خود به خاطر بیاورید، در مورد جزئیات پرونده آنها خود و دیگران را به روز نگه دارید، و از  حقوق و آزادی دینی آنها به‌ طور علنی دفاع کنید. با انجام این کار می‌توانید آن زندانی را در ادامه مسیر دشواری که در پیش دارد از تشویق لازم برخوردار کنید.