«شوک عجیب»، «گریه آور»، «غیرانسانی» و «نوک کوه یخی اپیدمی شکنجه در ایران»، از جمله عبارات و واژه‌هایی بود که در واکنش به فیلم‌های لو رفته اوین، در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.

در یکی از این فیلم‌ها که اخیراً پس از هک کردن سیستم مداربسته اوین، توسط گروه سایبری به نام «عدالت علی» در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته، مأموران زندان با رفتاری خشن یک زندانی از هوش رفته را بر روی زمین می‌کشند. فیلم نشان می‌دهد که زندانی از هوش رفته و نقش بر زمین است و روحانی که در زندان حضور دارد، بدون کوچکترین توجه ای به وضعیت وی، از روی این زندانی رد می‌شود.

در سال‌های گذشته، شمار زیادی از مسیحیان یه ویژه نوکیشان مسیحی به دلیل باور و فعالیت مسالمت آمیز عقیدتی در زندان اوین حبس شده‌اند. سازمان «ماده ۱۸» بارها گزارش‌هایی در مورد وضعیت وخیم این زندان و بدرفتاری با مسیحیان زندانی منتشر کرده‌است.

حسین احمدی نیاز، وکیل دادگستری که که بارها دفاع از زندانیان عقیدتی را برعهده داشته، در واکنش به انتشار فیلم ضرب و شتم زندانیان اوین، به «ماده ۱۸» می‌گوید «واقعیت این است که شکنجه و بدرفتاری واقعیات تلخ زندان‌های ایران است که قوه قضاییه آگاه بر آن است و خود آن را مدیریت می‌کند و اساساً معتقد به این امر است و آن را به عنوان ایدئولوژی مقدس برای خود برگزیده است. زندانیان امنیتی، سیاسی، اقلیتهای قومی و مذهبی بسان بهاییان و نوکیشان مسیحی قربانیان اصلی این شرایط وخیم بشمار می‌روند.»

جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل، بارها به موارد متعدد از نقض حقوق زندانیان پرداخته و در گزارشی اعلام کرد که مسیحیان در ایران «به‌طور مداوم تحت آزار و شکنجه» قرار می‌گیرند.

دکتر محمود امیری مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، در همین رابطه به «ماده ۱۸» می‌گوید «ما صدها گزارش در مورد شکنجه و بدرفتاری با زندانیان دریافت کرده‌ایم، و من شخصاً با بسیاری از قربانیان شکنجه صحبت کرده‌ام، اما با وجود این که می‌دانم اتفاقات بسیار بدتری در زندان اوین رخ داده‌است، با دیدن این فیلم‌ها متأثر شدم. ما همچنین باید در نظر داشته باشیم که وضعیت در زندانهای کوچکتر در سراسر کشور بدتر است. وحشتناک‌ترین بخش ان است که می ببینیم وحشیگری و تحقیر زندانیان بسیار نهادینه شده‌است. فقط می‌توان تصور کرد وقتی می‌خواهند زندانیان را مجبور به اعترافات اجباری کنند، با زندانیان در اتاق بازجویی چگونه رفتار می‌کنند.»

شکنجه‌هایی که در هیچ دوربینی ثبت نمی‌شود

در خارج و داخل ایران،انتشار این فیلم‌ها، واکنش‌های زیادی را درپی داشته‌است.

سازمان عفو بین‌الملل نیز روز چهارشنبه ۳ شهریور ماه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد «دیدن آنچه در پشت دیوارهای زندان اوین می‌گذرد تکان دهنده است و سوءرفتارهایی که در فیلم‌ها نشان داده شده تنها نوک کوه یخ شکنجه در زندان‌های ایران است.»

مقامات حکومت نیز به انتشار این فیلم‌ها واکنش نشان داده‌اند. محمد مهدی حاج محمدی، رئیس زندان‌ها، «مسئولیت این رفتارهای غیرقابل قبول را پذیرفته و قول برخورد جدی با خاطیان داد و در عوض پوزش از زندانیان، «از زندانبانان شریف که البته زحماتشان تحت تأثیر این خطاها، نادیده گرفته نخواهد شد،عذر خواست.» غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضائیه نیز دادستان کل کشور را مأمور رسیدگی به رفتار زندانبانان اوین کرد.

آقای احمدی نیاز خود قوه قضاییه را بخش مهمی از این ماشین سرکوب سیستماتیک حکومت دانسته و می‌گوید که قوه قضاییه «عالمانه و عامدانه مجوز چنین شکنجه و بدرفتاری را صادر می‌کند.»

وی می‌افزاید «پوزش و عذرخواهی مقامات هیچ دردی را دوا نخواهد کرد بلکه آنها با علم و اطلاع از اینکه اصولی از قانون اساسی و مقرراتی از قانون مجازات اسلامی و … به‌طور مطلق شکنجه و بدرفتاری را ممنوع و مشمول تعقیب کیفری دانسته اما مشکل این است که مقام قضایی که باید این شکنجه گران را محاکمه کند خود بخشی از این سیستم است لذا چنین امری امکان‌پذیر نیست. باید اجازهٔ حضور ناظران حقوق بشر برای ورود به زندانهای ایران را صادر کنند. آقای محسنی اژه ای در این ۴۲ سال با ابراهیم رئیسی در عالی‌ترین سطوح قوه قضاییه بوده و خود اینها مسببین ایجاد این وضعیت دهشتناک به‌شمار می‌روند لذا دستورات فرمایشی آنها تأثیری در اصل ماجرا یا ریشه کن کردن آن وجود ندارد.»

جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین نیز با انتشار یک بیانیه، خواهان رسیدگی جدی و فوری نهادهای حقوق بشری به وضعیت زندانیان کشور شدند. آنها نوشته‌اند شکنجه‌هایی در این زندان وجود دارد که در هیچ دوربینی ثبت نمی‌شود، از جمله «شکنجه‌های روانی و ذهنی زندانیان در سلول انفرادی (شکنجه سفید) و اتاق بازجویی.»

آقای احمدی نیاز که دفاع از ناصر نورد گل تپه، نوکیش مسیحی را نیز برعهده داشته، می‌گوید «فیلم و تصاویر اخیر این حقیقت تلخ را عریان ساخت که تمام شکنجه‌ها و بدرفتاری‌ها با زندانیان در زندانهای ایران به‌طور کامل با نظارت قوه قضاییه بوده‌است بدین معنی که همهٔ دادیاران، بازپرسان و قضات و مقامات قضایی عالم و آگاه بر آن بوده و تمامی این مظالم با علم و اطلاع مقامات قضایی صورت گرفته‌است؛ لذا قوه قضاییه عالمانه و عامدانه مجوز چنین شکنجه و بدرفتاری را صادر می‌کند.

وی می‌افزاید «وضعیت زندان‌های دیگر مثل فشافویه، عادل آباد شیراز و … بسیار دهشتناک است یا زندانهای تحت نظارت نهادهای امنیتی بسیار وحشتناک است.»

سازمان ملل و سازمان‌های حقوق بشری بارها نقض حقوق بشر در ایران را با ارائه مدارک و اسناد محکوم کرده‌اند.

علیرغم این محکومیت‌ها، حکومت جمهوری اسلامی، همچنان به سرکوب شهروندان و نقض حقوق شهروندی و بشری آنها ادامه می‌دهد.

دکتر امیری مقدم امیدوار است که «این ویدئوها باعث شوند جامعه بین‌المللی توجه بیشتری به بحران حقوق بشر در ایران داشته باشد. این فیلم‌ها همچنین شواهد مهمی در دادگاه بین‌المللی آینده علیه رهبران جمهوری اسلامی و کسانی خواهند بود که مستقیماً مسئول رفتار غیرانسانی با زندانیان هستند.»