از روز یكشنبه ۵ دی ۱۳۸۹ (برابر با ۲۶ دسامبر ۲۰۱۰) ماموران امنیتی وزارت اطلاعات با مراجعه به منازل چندین نفر از مسیحیان ساکن تهران و شهرستان‌ها، ضمن بازرسی منازل ایشان، به ضبط برخی از اموال شخصی و بازداشت آنان مبادرت ورزیدند.

خبرگزاری جمهوری اسلامی، ایرنا، به نقل از مرتضی تمدن، استاندار تهران، گزارش داد که «تعدادی از سران مسیحیان تبشیری در تهران بازداشت شده اند.»

مرتضی تمدن، روز سه شنبه ۱۴ دی ۱۳۸۹ (برابر با ۴ ژانویه ۲۰۱۱)، ضمن توصیف مسیحیان تبشیری به عنوان جریانی “فاسد و منحرف” تهدید کرد که «عدۀ دیگری هم در آینده نزدیک بازداشت خواهند شد.»

آقای تمدن توضیح بیشتری در مورد تعداد بازداشت شدگان و هویت آنها نداد، اما منابع مسیحی، تعداد دستگیرشدگان را بیش از ۷۰ نفر برآورد کرده و از تلاش ماموران اطلاعاتی برای شناسائی و دستگیری عدۀ بیشتری خبر می‌دهند. برخی از این مسیحیان پس از بازجویی و با امضای تعهدنامه موقتاً آزاد شده‌اند.

در چند سال اخیر، همزمان با جشنهای کریسمس و آغاز سال نو میلادی، مسیحیان ایران شاهد هجوم، ارعاب و بازداشت بسیاری از هم کیشان خود توسط دستگاه‌های امنیتی بوده‌اند. امسال نیز ماموران وزارت اطلاعات در اقدامی هماهنگ و سازمان یافته، شماری از هموطنان مسیحی را در منازلشان بازداشت و یا برای بازجویی احضار کردند. این در حالی است که محمود احمدی نژاد، رییس دولت ایران، در نامه اخیر خود به پاپ بنديکت شانزدهم، رهبر کاتوليک های جهان از آمادگی جمهوری اسلامی « برای مساعی مشترک در جهت تغيير ساختار ظالمانه حاکم بر جهان» سخن گفته بود.

بعد از سخنرانی تند آیت‌الله خامنه‌ای در روز سه شنبه ۲۷ مهرماه (۱۹ اکتبر)، و هشدار وی در مورد رشد و گسترش کلیساهای خانگی، بیم آن می‌رفت که جامعۀ مسیحی ایران بیش از پیش مورد آزار و اذیت قرار گیرد. ادبیات به کار رفته در اظهارات آقای تمدن، به روشنی بیانگر ارتباط این دستگیری‌های با سخنان آیت‌الله خامنه‌ایست که در آن گفته بود: «دشمن … در داخل کشور، از طرق مختلف، پایه‌هاى ایمان مردم، بخصوص نسل جوان را متزلزل می‌کنند؛ از اشاعه‌ى بى‌بندوبارى و اباحیگرى، تا ترویج عرفانهاى کاذب تا ترویج بهائیت، تا ترویج شبکه‌ى کلیساهاى خانگى؛ ….»

مرتضی تمدن، استاندار تهران نیز با مقایسه مسیحیان تبشیری با وهابیت و طالبان، آنان را جریانی معرفی کرد «که افكار خود را تحت لوای فعاليتهای تبشيری و از طريق محافل فرهنگی كه در انگليس داير است ترويج می‌دهند.»

مسیحیان تبشیری کیستند و چرا مورد هدف قرار گرفته‌اند؟

مسیحیان تبشیری یا اوانجلیکال، شاخه‌ای از کلیساهای پروتستان هستند که در بشارت یا اعلام خبر رستگاری انجیل محدودیتی قایل نیستند. به اعتقاد این مسیحیان، هر فردی علی‌رغم نژاد، جنسیت، ملیت و طبقۀ اجتماعی خود، حق دارد تا از پیام عیسای مسیح و تعالیم او شخصاً آگاهی یابد.

مسیحیان تبشیری ایمان را غیرموروثی دانسته و به تصمیم شخصی در مورد انتخاب دین اعتقاد دارند. به همین دلیل، بشارت دادن یا اعلان خبر خوش (انجیل) بخش مهمی از فعالیت‌های دینی آنهاست. این کلیساها در کشورهای اروپایی، آمریکا، برزیل، چین و کره جنوبی پیروان بسیار زیادی دارند.

نظام جمهوری اسلامی از بدو تأسیس، محدودیت‌های زیادی برای کلیساها ایجاد کرد تا مانع فعالیت‌های تبشیری شود. بسیاری از کلیساها تحت فشار قرار گرفتند تا جلسات عبادی خود را به زبانی غیر از زبان فارسی اجرا کنند، و یا کتاب‌مقدس و کتب مسیحی را تنها به زبان اقلیت‌های قومی (مثل ارمنی و آشوری) در دسترس عموم قرار دهند.

در دو دهه اخیر علی‌رغم فشارها، دستگیری‌ها و حتی کشته شدن چندین نفر از رهبران مسیحی، گرایش به مسیحیت در میان ایرانیان رشد فزاینده‌ای داشته و موجبات نگرانی مسئولین نظام را فراهم آورده است. دستگیری‌های اخیر واکنشی است به این پدیده که گاه در مورد آن بزرگ‌نمایی هم می‌شود.

مسیحیت ستیزی و نقض قانون

محدودیت‌ها اعمال شده، توصیف‌های توهین آمیز، و دستگیری‌های بی اساس، که در بالا به آن اشاره رفت، مصداق تفتیش عقیده و مغایر متن صریح قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است.

وکیل تعدادی از بازداشت‌شدگان مسیحی در ایران، طی مصاحبه‌ای با تلوزیون بی بی سی فارسی تاکید کرد که در قوانین کیفری جمهوری اسلامی ایران هیچ مجازاتی برای تبشیر در نظر گرفته نشده است. شاید به همین دلیل آقای تمدن، استاندار تهران، اظهار داشت که این مسیحیان تبشیری: « افکار خود را تحت لوای فعالیت‌های تبشیری … ترویج می‌دهد.» به اعتقاد وکیل این بازداشت شدگان، مسئولین قضایی همچون گذشته تلاش خواهند کرد تا اتهامات دیگری را متوجه این مسیحیان کنند که مجازاتی برای آن در قانون پیش‌بینی شده باشد.

دستگیری‌های اخیر مغایر تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی نیز بوده و نقض آشکار پیمان‌نامه‌هایی است که ایران از امضا کنندگان آن به شمار می‌رود. بر اساس ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق سیاسی و مدنی “هر کس حق آزادی فکر، وجدان و مذهب دارد. این حق شامل آزادی داشتن یا قبول یک مذهب یا معتقدات به انتخاب خود، همچنین آزادی ابراز مذهب یا معتقدات خود، خواه بطور فردی یا جمعی، خواه به طورعلنی یا در خفا در عبادات و اجرای آداب و اعمال و تعلیمات مذهبی می باشد.”

منبع: ایرنا، بی بی سی فارسی، رادیو فردا، سازمان ایلام، محبت نیوز