سازمان عفو بین‌الملل در گزارش خود در مورد ایران در سال ۲۰۱۸ می‌گوید «نقض سیستماتیک» آزادی دین و عقاید، یکی از راه‌های «سرکوب» در ایران در سالُ ۲۰۱۸ بود.

عفو بین‌الملل در گزارش سال ۲۰۱۸ خاورمیانه و شمال آفریقا می‌گوید که در ایران، حقوق بشر به‌طور سیستماتیک در «قانون و عمل» نقض شده‌است.

 عفو بین‌الملل سال ۲۰۱۸ را برای ایران، به دلیل سرکوب «رعب آور» حقوق آزادی بیان، تشکل‌ها و اجتماعات مسالمت آمیز «سال شرم» نامید.

گزارش جدید عفو بین‌الملل بر ادامه «آزار و اذیت، دستگیری و بازداشت خودسرانه» مسیحیان توسط ایران تأکید دارد. حمله به «کلیساهای خانگی» و مجازات‌های زندان «سخت» برای مسیحیانی همانند کشیش آشوری ویکتور بت تمرز، همسرش شامیرام عیسوی و اعضای کلیسا، دو نوکیش مسیحی، امین افشارنادری و هادی عسگری.

عفو بین‌الملل، که دادخواست آزادی چهار مسیحی را در آگوست سال گذشته آغاز کرد، خاطرنشان کرد که آنها «به دلیل عمل مسالمت آمیز به ایمان خود» به پنج تا پانزده سال زندان محکوم شده‌اند…

درخواست تجدیدنظر شامیرام عیسوی علیه پنج سال حبس وی هفته گذشته به بعد از سال نو ایرانی موکول شد. قاضی جدید پرونده، احمد زرگر، گفت که اکنون او در مورد دادخواست شوهرش و سه مردی که به همراه او محکوم شده‌اند یعنی: امین افشارنادری، هادی عسگری و سومین نوکیش، کاویان فلاح محمدی رسیدگی و حکم می‌کند.

گزارش این سازمان حقوق بشری همچنین بر موارد نقض علیه سایر جوامع دینی و مذهبی ایران، از جمله دراویش گنابادی، بهائیان، مسلمانان سنی و پیروان دین یارسان تأکید می‌کند.

در این گزارش آمده‌است که حکومت ایران همچنین «حق تغییر یا انصراف از اعتقادات مذهبی همچنان نقض می‌شود.»

سایر موارد نقض حقوق بشر در ایران که توسط این گزارش برجسته شده‌است عبارتند از:

• «سرکوب شدید» علیه حقوق آزادی بیان، تشکل‌ها و اجتماعات مسالمت آمیز و صدها زندانی که به اتهام جعلی «امنیت ملی» به زندان افتادند.

• استفاده بیش از حد نیرو برای سرکوب تظاهرات مسالمت آمیز – از جمله ضرب و شتم معترضان غیرمسلح، استفاده از مهمات جنگی، گاز اشک آور و آب پاش که منجربه کشته و زخمی شدن افراد می‌گردد.

• محاکمه‌های غیرمنصفانه سیستماتیک؛ شکنجه و سایر بدرفتاریها به‌طور گسترده و مصون از مجازات از جمله :استفاده از شلاق، قطع عضو و مجازاتهای بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز.

• اعدامهای متعدد – از جمله محکومین نوجوان پس از محاکمات غیرمنصفانه، که برخی در ملاء عام، انجام می‌پذیرد.

• آزار و اذیت گروه‌های قومی، و دستگیری و بازداشت فعالان حقوق اقلیت‌ها.

• اعمال تبعیض و خشونت فراگیر مقامات علیه افراد بر اساس جنسیت، عقاید سیاسی، عقاید مذهبی، قومیت، گرایش جنسی، هویت جنسیتی.

• محدودیت دسترسی به آب در جوامع حاشیه ای؛ آب بی کیفیت در استان خوزستان منجر به ابتلای ۳۵۰ مورد به عفونت‌های روده ای شد.

• حبس حداقل ۱۱۲ از مدافعان حقوق زنان.

• مصونیت از مجازات عمومی، از جمله برای کسانی که مسئول ناپدیدشدن و اعدام مخفیانه هزاران مخالف سیاسی در ۳۰ سال پیش بودند.

• تضعیف حق کار و ادامه ممنوعیت اتحادیه‌های کارگری مستقل.