ابراهیم فیروزی، نوکیش مسیحی تنها دو هفته پس از آزادی و  بازگشت به خانه از زندان، مجبور شده به شهرستان دور افتاده سرباز در ۱۶۰۰ کیلومتری محل سکونتش برود، تا دوران تبعید دو ساله را آغاز کند.

ابراهیم فیروزی که ماه آینده ۳۳ ساله خواهد شد، امروز، ۲۱ آبان ماه ۱۳۹۹، خانه خود را در رباط کریم تهران ترک کرد و فردا به تبعیدگاهش یعنی  شهرستان سرباز می‌رسد. این شهروند مسیحی مجبور است با هزینه شخصی و با اتوبوس سفر کند.

او اولین مسیحی ایرانی است که چنین مجازاتی را متحمل می‌شود، گرچه دیگران مانند یوسف ندرخانی و محمدرضا امیدی نیز مانند ابراهیم  فیروزی که به مسیحیت گرویده‌اند، پس از پایان محکومیت خود چنین سرنوشتی خواهند داشت و باید  متحمل تبعید شوند.

در زمان صدور حکم اولیه این نوکیش مسیحی، قاضی دو سال تبعید را به دلیل عدم ابراز پشیمانی از عمل خود به مجازات حد اکثری وی اضافه کرد . ملاقات با دیگر مسیحیان برای دعا و خواندن کتاب مقدس، «تجمع و تبانی» و «اقدام علیه امنیت ملی» از جمله اتهامات اوست.

حکومت ایران بارها نوکیشان مسیحی را با چنین اتهاماتی راهی زندان کرده بدون آنکه سند و مدرکی در این مورد ارایه دهد.

نوکیشان مسیحی به دلیل  فعالیت صلح آمیز عقیدتی به زندان محکوم می شوند.

ابراهیم  فیروزی تا قبل از آزادی در پنجم آبان ماه، از مردادماه ۱۳۹۲، به دلیل زندانی بودن، از خانه و محل سکونت خود دور بوده‌است. اکنون او دو سال دیگر باید این را متحمل شود و در این مدت به وی اجازه داده نخواهد شد که شهرستان سرباز را ترک کند مگر اینکه مرخصی موقت به وی تعلق گیرد – حقّی که در زمان زندان هرگز به او تعلق نگرفت.

ابراهیم فیروزی مجاز به یافتن کار است، اما هیچ گونه امکانات از جمله محل اقامت برای او فراهم نشده‌است، بنابراین مجبور است در حین جستجوی کار در هتل اقامت داشته باشد.

ابراهیم را قبل از آزادی از زندان مجبور کردند تا به عنوان وثیقه سند مالکیت ارائه دهد تا مبادا در تبعید تصمیم به فرار بگیرد. 

ابراهیم در طی دو هفته حضور در خانه خود توانست سر خاک مادرش کبری کامرانی، که در زمان حبس ابراهیم فیروزی از دنیا رفت، حاضر شود. در آن زمان ابراهیم فیروزی تقاضای مرخصی موقت کرد تا مادر در حال مرگش را در هفته‌های آخر زندگی ببیند، اما این موضوع رد شد حتی از حضورش در مراسم خاکسپاری وی نیز ممانعت شد.

یک منبع نزدیک به ابراهیم به ماده ۱۸ گفت که او «احساسات متفاوتی»در مورد تبعید خود داشته‌است.

این منبع گفت: «ابراهیم معتقد است تا زمانی که کلیسا آزاد نباشد [برای عبادت آزادانه با سایر ایمانداران]، هیچ تفاوتی بین خانه یا مکانهای دیگر وجود ندارد.” “او گفت ،” وقتی من به زندان رفتم، خدا شرایط را در دست داشت و من مطمئن هستم که او همچنان در تبعیدم شرایط را تحت سلطه خود خواهد داشت. او در زمان خودش راه‌های خود را به من نشان خواهد داد.»

زمینه

ابراهیم  فیروزی برای اولین بار در سال ۱۳۹۰ به عنوان بخشی از موج دستگیری‌های نوکیشان مسیحی در سراسر ایران دستگیر شد.

وی در ابتدا به اتهام «تبلیغ علیه نظام، توهین به مقدسات اسلامی و اقدام علیه امنیت ملی» به ۱۰ ماه حبس محکوم شد.

ابراهیم در اسفندماه ۱۳۹۱ بازداشت و به اتهام «ایجاد و مدیریت وب سایتی دربارهٔ مسیحیت، دریافت و توزیع کتاب مقدس، همکاری با فعالان دانشجویی، ترویج مسیحیت صیهونیستی و اقدام علیه امنیت ملی» متهم شد.

در تیرماه ۱۳۹۲، وی به یک سال حبس محکوم شد و به دنبال آن دو سال تبعید شد.

در ۳۰ مردادماه ۱۳۹۲، قبل از شروع مجازات، ابراهیم دوباره در کرج دستگیر شد و به زندان اوین تهران بازگردانده شد. شش هفته بعد وی به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.

او قرار بود در بهمن ماه ۱۳۹۳ آزاد شود، اما به دلیل بازداشت مجدد با اتهامات جدید «اجتماع و تبانی» و همچنین «اقدام علیه امنیت ملی» روبرو شد.

در اردیبهشت ماه ۱۳۹۴ وی به پنج سال زندان محکوم شد. فرجام خواهی وی سرانجام بعد ازگذشت ۱۸ ماه، در دی ماه ۱۳۹۵، پس از بررسی مجدد دوباره تایید شد.

ابراهیم پس از صدور احکام ده ساله زندان برای چند نوکیش مسیحی دیگر، در تیر ماه ۱۳۹۶ اقدام به اعتصاب غذا کرد.

وی در نامه ای سرگشاده نوشت که  به «بدرفتاری با ایمانداران و نوکیشان مسیحی توسط مقامات قضایی، امتناع از دسترسی زندانیان مسیحی به ادبیات مسیحی و صدور احکام ناعادلانه و سنگین علیه ایمانداران و نوکیشان مسیحی» معترض است.