«رعب و وحشتی که مأموران اطلاعات با دستگیری‌ مسیحیان در ایران ایجاد کرده‌اند هیچ گاه مانع ما نشده است که جشن تولد خداوندمان عیسی را برگزار نکنیم یا کنسل کنیم. زیرا باشکوه ترین جشن ما مسیحیان است و نه تنها هرگز خود را از لذت بردن به مناسبت این جشن محروم نکردیم بلکه شادی خود را با برگزاری این جشن به خداوند و دیگر مسیحیان ابراز کرده‌ایم.»

این بخشی از سخنان مریم، نوکیش مسیحی، ساکن تهران* است که با «ماده ۱۸» در مورد برگزاری جشن کریسمس در کلیساهای خانگی سخن گفته است. جشنی که با خلاقیت و شادی اجرا می شود.

«شادی» که مرعوب نمی شود

نوکیشان مسیحی،محروم از داشتن محل عبادت هستند و ماموران بارها در زمان کریسمس به کلیساهای خانگی و منازل شهروندان مسیحی حمله کرده، و بسیاری از انها را مورد اذیت و ازار قرار داده و زندانی کرده اند. نه به بچه رحم کردند و نه حتی به کشیش آشوری.

تمامی این یورش ها، نتوانسته شادی را از مسیحیان فارسی زبان در زمان فرا رسیدن کریسمس بگیرد. «روح» کریسمس در میان شهروندان مسیحی زنده مانده است.

مریم در این مورد می گوید «رعب و وحشتی که مأموران اطلاعات با دستگیری‌ مسیحیان در ایران ایجاد کرده‌اند هیچ گاه مانع ما نشده است که جشن تولد خداوندمان عیسی را برگزار نکنیم یا کنسل کنیم. زیرا باشکوه ترین جشن ما مسیحیان است و نه تنها هرگز خود را از لذت بردن به مناسبت این جشن محروم نکردیم بلکه شادی خود را با برگزاری این جشن به خداوند و دیگر مسیحیان ابراز کرده‌ایم.»

وی می افزاید «ما همیشه برای روز جشن دعا می‌کنیم تا خداوند از مراسم ما و اعضای کلیسا حفاظت کند و از چشمان مأموران اطلاعات به دور نگه دارد. گاهی یک روز را روزه می‌گیریم تا تمام ترس‌ها و نگرانی‌های خود را برای برگزاری مراسم جشن تقدیم خداوند کنیم.»

این مسیحیان همچنین مسائل امنیتی را نیز برای در امان ماندن از دست ماموران امنیتی و همسایگانی که به راحتی مبدل به «خبرچین» می شوند، رعایت می کنند.

مسیحیان کریسمس را با فعالیت های مختلف جشن می گیرند.

«محدودیت خلاقیت ایجاد می‌کند»

مریم می گوید «در کلیسای خانگی امکانات محدود است اما ما یک شعار داریم که محدودیت خلاقیت ایجاد می‌کند. ما با حداقل امکانات تلاش می‌کنیم جشنی شایسته‌ی خداوندمان عیسی برگزار نماییم.»

وی می افزاید «هر کدام از ما یک مسئولیتی را متقبل می‌شود. مسئولیت کیک پختن، غذا پختن، دسر درست کردن، خریدن نوشیدنی‌ها، خرید تنقلات، خریدن جوایز برای مسابقه. ما برای مراسم علاوه برسرود، پرستش و موعظه، زمانی برای تفریح و لذت بردن در کنار هم داریم. به طور مثال مسابقه، تئاتر با همان تعداد محدود و امکانات محدود در کلیسای خانگی، برگزار می کنیم. کودکان برای ما با حرکات نمایشی سرود می‌خوانند و یا تئاتر اجرا می‌کنند.»

این فعالیت های برای این مسیحیان در بسیاری از مواقع خاطرات شیرینی به جا می گذارد.

مریم از یکی از خاطراتش در ارتباط با جشن میلاد مسیح می‌گوید «من خاطرات زیبایی از جشن‌های کریسمس دارم اما یکی از آنها مربوط به اولین جشن کریسمس ما است که ما تصمیم گرفتیم تئاتر درست کنیم. ما قوم اسرائیل را به تصویر کشیدیم که از مصر خارج شده و در بیابان هستند. با امکانات کم و با گویش محلی این تئاتر را برای شبان خود اجرا کردیم. خیلی شیرین و خاطره انگیز بود. ما در تمرینات بسیار لذت می‌بردیم و می‌خندیدیم.»

بدون تردید وقتی در هر زمانی، کریسمس به گوشمان می خورد، یاد کادو و هدیه هم می افتیم. موضوعی که جایگاه ویژه ای در کلیسای خانگی دارد.

از تزیین شمع تا پخش بسته های خوراکی

مریم در مورد چگونگی تهیه هدیه در کریسمس به جنبه مشارکت مسیحیان اشاره کرده و می‌گوید «در ایران هدایای مخصوص کریسمس گران یا محدود است. به همین دلیل ما سعی می کنیم با مشورت و همفکری یکدیگر ایده‌های خلاقانه برای هدایای کریسمس برای بزرگسالان و کودکان داشته باشیم. ما ازتوانمندی‌ها و استعدادهای اعضا استفاده می‌کنیم تا هدایای کریسمس را درست کنیم. این عمل خلاقانه هم جنبه‌ی مشارکتی دارد و شور و شوق و هیجان ایجاد می‌کند و هم هزینه‌های هدایا کاهش می‌یابد و هم به استعدادهای اعضا توجه می‌شود و آنها تشویق می‌شوند. به طور مثال یک سال قاب‌های شیشه‌ای رنگی تهیه کردم که صفت‌های خدا را روی آن نوشته بودیم.»

وی می افزاید «گاهی مواد اولیه را می‌خریم و بعد خودمان تزئینش می‌کنیم. به طور مثال شمع می‌خریم و آن را تزئین می‌کنیم.»

مسیحیان به وضعیت حساس اقتصادی کنونی بی تفاوت نبوده و به فکر همشهری ها خود نیز هستند.

مریم می‌گوید «امسال وضعیت اقتصادی ایران بسیار بد است. به همین دلیل به خانواده‌هایی که درمضیغه‌ مالی هستند بسته‌های خوراکی مثل (برنج، روغن و…) تهیه کرده‌ایم که این بسته‌ها را به عنوان هدیه‌ی کریسمس به بزرگسالان می‌دهیم. ما علاوه بر اعضای کلیسا، بسته‌های خوراکی به به مردم بی بضاعت و بی خانمان هدیه می‌دهیم. درست است که هدایای کریسمس از نظر مبالغ کم هزینه است ولی مهم است که همان طور که بزرگترین هدیه را دریافت کردیم و خداوند برای نجات بشر به روی زمین آمد ما نیز قلب دهنده داشته باشیم و دیگران را محبت و خدمت و شاد کنیم.»

میلاد مسیح، برای این مسیحیان فقط جشنی تاریخی نیست بلکه امید به آینده نیز به شمار می رود.

امید به آینده

مریم در پایان می‌گوید «آنچه برای من در جشن کریسمس شیرین و دلچسب است این است که اعضا در این جشن، اهدافشان را برای یک سال آینده در کلیسا عنوان می‌کنند و با هم متحداً برای آن اهداف دعا می‌کنیم و برای دستاوردهای سال گذشته و کارهایی که خدا در زندگی ما انجام داده است شکرگزاری می‌کنیم. خیلی زیباست که مسیح با آمدنش بر زمین به زندگی ما معنا بخشید و در او هدفمند زندگی کنیم.»

بسیاری از مسیحیان، به ویژه نوکیشان مسیحی،مانند مریم، علیرغم فشار و سرکوب در دهه های گذشته، همچنان با شادی کریسمس را جشن می گیرند و با امید به آینده بهتر نگاه می کنند، شادی که حکومت نتوانسته، نه کریسمس شان را بدزدد و نه شادیشان را زندانی کند.

*اسم نوکیش مسیحی و محل سکونت تغییر داده شده است