پاپ فرانسیس، روز یکشنبهِ ۱۵ مهر ماه ۱۴۰۳ اعلام کرد که ۲۱ کاردینال جدید از جمله دومینیک متیو، اسقف اعظم کلیسای کاتولیک لاتین در ایران را به عنوان کاردینال، روز هشتم دسامبر طبق مراسمی منصوب خواهد کرد.

طبق گزارش سایت واتیکان نیوز. پاپ خاطرنشان کرد که «این کاردینال‌های منتخب از سراسر جهان می ایند و این بیانگر جهانی بودن کلیسا است که محبت رحمانی خداوند را به همه مردم اعلام می‌کند.»

این برای نخستین بار است که واتیکان برای کلیسای کاتولیک لاتین در ایران کاردینال منصوب می‌کند. کاردینال ها مهمترین مقام در واتیکان را دارا هستند و شورای آنها پاپ بعدی را انتخاب خواهد کرد.

طبق گزارش سایت «وی ار تی» بلژیک، دومینیک متیو هفته گذشته برای دیدار با پاپ به بلژیک آمده بود. خیرت د کرپل، سخنگوی اسقف‌های بلژیکی، در آن زمان توانست به‌طور مختصر با او صحبت کند. او متیو را به عنوان «یک مرد خوب و ساده، با تجربه زیاد شبانی در موقعیت‌های بسیار متنوع» توصیف می‌کند.

جمعیت کاتولیک‌های لاتین ایران که اکثراً اتباع غیر ایرانی هستند حدود دو هزار است، در حالی که جمعیت کل کاتولیک‌های ایران که شامل ارمنی‌ها و کلدانی‌ها هم می‌شود، کمتر از شش هزار نفر تخمین زده می‌شود.

با ۲۱ کاردینال جدید تعداد کل کاردینال ها به ۲۵۶ نفر رسیده است. کاردینال‌های آینده از کشورهای مختلفی از جمله کانادا، ژاپن، اندونزی، صربستان، شیلی و الجزایر هستند.

روزنامه «لا لیبر بلژیک»  به نقل از واتیکان نیوز نوشت که «این پستی استراتژیک در  ژئوپلیتیک  کلیسا است و انتصاب دومینیک متیو امر بااهمیتی است و این  قابلیت را  دارد که دیالوگ واتیکان  با ایران را تقویت کند به ویژه در چارچوب کنونی خاورمیانه.»

واتیکان  و تهران از سال ۱۹۵۴ میلادی با یکدیگر روابط دیپلماتیک دارند.

این روزنامه همچنین می‌نویسد که دومینیک متیو همیشه به موضوع اسلام و گفتگو بین ادیان علاقه داشته و به گفته خودش سال‌ها در محله ای در بروکسل پایتخت بلژیک زندگی می‌کرده که اکثریت جمعیت مسلمان بودند و اساس زبان عربی را در مسجدی در بروگسل آموخته است.

وی به پنج زبان از جمله عربی تسلط داشته و پیشتر از سوی واتیکان به لبنان اعزام شده بود. دومینیک متیو در سال ۱۹۸۹ پس از اتمام تحصیلات الهیات در رم، به عنوان کشیش منصوب شد.

واتیکان نیوز  پیشتر یادآوری کرده بود که علیرغم اینکه کاتولیک‌ها از جمله اقلیت‌های به رسمیت شناخته شده در ایران به‌شمار می‌روند، دولت از طریق دوربین‌های مداربسته کلیساهایشان را کنترل می‌کند و حتی محتویات دروس دینیشان محدود شده و نوکیشان مسیحی می‌توانند به بیش از ده سال زندان محکوم شوند.

قانون اساسی ایران، یهودیان، زرتشتیان و مسیحیان را به عنوان اقلیت به رسمیت می‌شناسد. این امر شامل نوکیشان مسیحی نمی‌شود و حکومت ایران کلیساهای فارسی‌زبان را تعطیل کرده و با یورش به منازل مسیحیان و کلیساهای خانگی، نوکیشان و کسانی را که با آنها در ارتباطند از جمله ارمنی‌ها و آشوری‌ها به زندان می‌فرستد.

تلاش‌های واتیکان در سالیان گذشته، در آزادی برخی از شهروندان مسیحی از جمله مهدی دیباج که به اتهام ارتداد محکوم به مرگ شده بود، مریم رستم پور و مرضیه امیری زاده، تأثیرگذار بوده‌است.