سازمان ماده ۱۸ و سه نهاد جهانی مسیحی روز چهارم بهمن ماه در ژنو، در مقر سازمان ملل، در مورد در مورد وضعیت مسیحیان ایران تشکیل جلسه دادند. دو گزارشگر ویژه سازمان ملل نیز در این رابطه پیام ویدیویی فرستادند.

سازمان ماده ۱۸، «درهای باز»، «همبستگی جهانی مسیحی» و «دیده‌بان خاورمیانه»، اخیراً هفتمین گزارش سالانه خود را درباره وضعیت مسیحیان ایران منتشر کرده بودند که محور اصلی نشست ژنو بود.

این جلسه با پیام مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران آغاز شد.

نگرانی جدی در مورد وضعیت نوکیشان مسیحی

خانم ساتو گفت «وضعیت مسیحیان در جمهوری اسلامی ایران همواره موضوعی حساس و پیچیده بوده است. علی‌رغم «حمایت‌های قانونی» اعلام‌شده در قانون اساسی ایران، واقعیت زندگی مسیحیان، به‌ویژه نوکیشان مسیحی، با چالش‌های جدی مواجه است.»

این حقوقدان ژاپنی افزود وضعیت مسیحیان در جمهوری اسلامی ایران موضوعی است که باعث نگرانی جدی بوده و نیازمند توجه مداوم ماست.»
گزارشگر ویژه به موارد متعددی از نقض حقوق بشر علیه مسیحیان در گزارش‌های خود اشاره کرد و تأکید نمود که این نقض‌ها شامل آزادی دین، بیان، امنیت، و حقوق اقلیت‌ها است.

خانم ساتو یادآوری کرد که موارد نقض حقوق درباره جامعه مسیحی در ایران در گزارش‌های من مستند شده‌اند، که شامل چندین نقض تعهدات جمهوری اسلامی ایران بر اساس میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی می‌شود، از جمله حق آزادی فکر، وجدان و دین، حق آزادی و امنیت، حریم خصوصی و آزادی بیان و تجمع مسالمت آمیز.

ایران از امضاکنندگان این میثاق بین المللی است که طبق ماده ۱۸ هر کس حق آزادی فکر، وجدان و دین دارد. این حق شامل آزادی داشتن یا قبول یک دین یا معتقدات به انتخاب خود…واجرای آداب و اعمال و تعلیمات دینی است.

پرونده‌های هک شده: شواهدی غیرقابل انکار از نقض سیستماتیک حقوق بشر

منصور برجی، مدیر سازمان ماده ۱۸ سخنانش در مورد پرونده‌های هک شده قوه قضائیه توسط گروه موسوم به «عدالت علی» آغاز کزد و گفت این پرونده ها شامل بیش از ۳۰۰ مسیحی بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۳، به‌عنوان اسنادی غیرقابل انکار و بی‌طرفانه از نقض حقوق بشر شناخته می‌شوند. این اسناد، زمانی که دولت ایران گزارش‌های مربوط به سرکوب را «ساختگی» می‌خواند، شواهد عینی ارائه می‌دهند که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت و جامعه بین‌المللی باید به ان رسیدگی جدی کند.

آقای برجی افزود «داده‌های موجود در این اسناد نشان می‌دهند که دستگاه قضایی و امنیتی ایران به‌طور سیستماتیک برای سرکوب آزادی دینی مسیحیان و دیگر اقلیت‌ها عمل می‌کند.»

وی با اشاره به این پرونده های هک شده، افزود «عبادت مسیحیان در کلیساهای خانگی به‌عنوان اقدامی تهدیدآمیز برای امنیت ملی معرفی می‌شود، درحالی‌که این تجمعات مسالمت‌آمیز صرفاً برای اعمال مذهبی برگزار می‌شوند. این لفاظی‌ها، که ریشه در پارانویا و ترس‌های بی‌اساس دارد، فضای خصمانه‌ای ایجاد کرده که سرکوب را مشروعیت می‌بخشد.»

طبق گفته منصور برجی، «یکی از افشاگری‌های مهم در این پرونده‌ها، تلقی انجیل و ادبیات مسیحی به‌عنوان «کالای قاچاق» و «ابزار جرم» است. در سال ۲۰۲۳، بیش از یک‌سوم دستگیری‌های مسیحیان مربوط به توزیع انجیل بود.

وی افزود «این اقدامات، ترس دولت ایران از تنوع مذهبی را برجسته می‌کند. ادعای تنوع مذهبی زمانی معنا پیدا می‌کند که افراد بتوانند آزادانه دین خود را انتخاب کنند و به‌طور آشکار به اعمال مذهبی خود بپردازند. کلیساهای بسته یا محدودشده، حتی اگر به‌عنوان جاذبه‌های گردشگری حفظ شوند، نشانه‌ای از آزادی دینی نیستند. ما به‌عنوان اعضای جامعه مدنی و جامعه بین‌الملل وظیفه داریم صدای ستمدیدگان را تقویت کنیم، داستان‌های آنان را مستند کنیم، و از مسئولان این تخلفات پاسخ‌گویی بخواهیم. این سوءاستفاده‌ها نباید با سکوت مواجه شوند. اقدام فوری و مؤثر جامعه جهانی برای مقابله با این نقض‌ها ضروری است.»

یادی از مسیحیان جفا دیده و ابراهیم فیروزی

نازیلا قانع، گزارشگر ویژه آزادی  دین و باور سازمان ملل در پیامی ویدیو از قوانین تبعبض آمیز به کار گرفته به ویژه علیه نوکیشان مسیحی به ویژه مواد ۵۰۰ ۴۹۹ و ۴۹۸ مجازات قانون اسلامی.

این استاد حقوق افزود نوکیشان مسیحی بزرگ‌ترین جامعه مسیحی در ایران هستند، اما به رسمیت شناخته نمی‌شوند و به‌طور مکرر توسط مقامات هدف قرار می‌گیرند.

وی با اشاره به گزارش سالانه چهار نهاد مسیحی ذکر می‌کند که «در سال گذشته، ۹۶ مسیحی به مجموع ۲۴۶ سال زندان، ۳۷ سال تبعید داخلی و حدود ۸۰۰٬۰۰۰ دلار جریمه محکوم شده‌اند.»

خانم قانع همچنین از ابراهیم فیروزی فعال مسیحی یاد کرد که «به مدت ۶ سال زندانی و سپس ۲ سال تبعید داخلی شد و در سن ۳۷ سالگی درگذشت.»
این گزارشگر ویژه افزود قوانینی مانند ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی برای جرم‌انگاری فعالیت‌های نوکیشان مسیحی، از جمله شرکت در کلیساهای خانگی و «تبلیغ مسیحیت» مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند.

با اشاره به آزار و شکنجه سیستماتیک مسیحیان به ویزه نوکیشان، نازیلا قانع در پایان افزود که موارد ذکر شده در این گزارش تنها «نوک کوه یخ» بوده و احتمالاً فقط ده درصد رنج واقعی مسیحیان در ایران را نشان میدهد.

از دستگیری در کریسمس تا شکنجه روانی درزندان

امین افشار نادری نوکیش مسیحی که مجموعاً یک سال به دلیل باور دینی و فعالیت صلح آمیز دینی در زندان بوده، پس از محکومیت به ۱۵ سال حبس به دلیل شرکت در یک کلیسای خانگی از ایران گریخت، در مورد دستگیری و فشار در زندان برای انکار مسیحیت سخن گفت.

این زندانی سابق عقیدتی گفت در طول مدتی که در زندان بودم که بیش از ۷۳ روز از آن را در انفرادی گذراندم، تحت فشار و تهدیدهای روحی و روانی قرار گرفتم که هدفشان این بود که من را مجبور به انصراف از ایمان مسیحی کنند.

وی افزود برای تشدید فشار، من را در سلول‌هایی با اعضای داعش قرار دادند تا جانم را ترسانده و باورهایم را رها کنند و این در حالی بود که قانون اساسی خود ایران اجبار بر عقاید را ممنوع کرده است.

این مسیحی ایرانی افزود «در اولین دستگیری من، مأموران امنیتی مرا از خانه کشیش که با او جشن کریسمس می‌گرفتیم، بردند و خانه پدر و مادرم را نیز تفتیش کردند. آنها یک کتابمقدس پیدا کردند که برای مطالعه شخصی خود از ترکیه خریده بودم. این کتاب مقدس به عنوان مدرک جنایت توسط مأموران کشف و ضبط شد.»

امین افشین نادری تأکید کرد «می‌خواهم بگویم که نه تنها داشتن انجیل، بلکه سایر مطالب مسیحی نیز جرم انگاری شده است.»
وی همچنین افزود «در زمان زندان، آزار جسمی و روانی را متحمل شدم. در موارد متعدد، توسط بازجویان و نگهبانان زندان مورد تحقیر زبانی و جسمی قرار گرفتم. به عنوان مثال، آنها از موضوع ختنه کردن که در بین مسلمانان و نه مسیحیان رایج است – استفاده کردند. راهی برای تمسخر و تحقیر من.»

نقض قوانین وفشار بر مسیحیان

از دیگر سخنرانان این نشست کتازا گوندی از مدیران سازمان همبستگی جهانی مسیحی بود بار دیگر با استناد به گزارش سالانه از نقض تعهدان بین‌المللی توسط جمهوری اسلامی درقبال مسیحیان و به ویژه نوکیشان و حتی رعایت نکردن قانون اساسی جمهوری اسلامی در قبال این شهروندان سخن گفت.

دابرینا بت‌تمرز، کشیش مسیحی نیز از فشار بر تمامی اعضای خانواده اش در ایران سخن گفت. کشیش آشوری ویکتور بت‌تمرز و شامیرام عیسوی، والدین خانم بت‌تمرز به شدت توسط حکومت جمهوری اسلامی به دلیل جلسات عبادتی با نوکیشان تحت فشار قرار گرفته، در زندان بازجویی روبرو شده و پس از محکومیت های طولانی به زندان مجبور به خروج از کشور شدند.