تصمیم دولت ترکیه برای قطع بیمه درمانی بسیاری از پناهجویان در ترکیه، و شیوع بیماری کرونا، فشار زیادی را بر پناهجویان به ویژه افرادی که دارای توان مالی چندانی نیستند، تحمیل کرده‌است.

شماری از پناهجویان با راه‌اندازی یک دادخواست خواستار حمایت مجامع بین‌المللی، جلب توجه افکار عمومی و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل شده اند.

تصمیم‌گیری دربارهٔ تأمین خدمات پزشکی و درمانی پناهجویان در ترکیه تا سپتامبر ۲۰۱۸، بر عهده کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل مستقر در این کشور بود. پس از این تاریخ، مسئولیت‌های این کمیساریا در قبال پناهجویان به اداره کل مهاجرت ترکیه واگذار شده و از زمستان سال گذشته گزارش‌های متعددی در مورد قطع بیمه درمانی پناهجویان و مشکلات ناشی از این محرومیت منتشر شده‌است.

 به نوشته «تی ار تی»، سایت رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه، «بیمه‌های سلامت عمومی آن دسته از افرادی که درخواست پناهندگی کرده‌اند یا عنوان پناهنده یا پناهنده مشروط به آنها اعطا شده‌است، از طرف دیگر هیچ گونه بیمه درمانی نداشته و قدرت پرداخت حق بیمه را نیز ندارند، از تاریخ درخواست تقاضا به مدت ۱ سال از سوی اداره کل مهاجرت پرداخت می‌شود. در مورد خارجیانی که جزو افراد حساس و دارای نیازهای ویژه طبقه‌بندی شده‌اند و این امر به تأیید وزارت کشور ترکیه رسیده‌است، محدودیت زمانی یک ساله در پرداخت حق بیمه از طرف دولت در نظر گرفته نمی‌شود.»

قطع بیمه درمانی فقط محدود به ترکیه نیست، و به گزارش «پزشکان بدون مرز»، یونان نیز در ماه ژانویه هزاران پناهجو را محروم از خدمات پزشکی کرده‌است. 

 «مسعود»، پناهجوی ۳۵ ساله و مجرد ایرانی در شهر یالوای ترکیه به دلیل قطع بیمه درمانی، یکی از قربانیان این سیاست جدید شد.

 به گفته یکی از فعالان مسیحی مقیم ترکیه، «این پناهجو شش سال پیش، به دلایل اجتماعی و سیاسی ایران را ترک کرده و در کمیساریای عالی پناهندگان ترکیه، نام خود را به عنوان پناهجو ثبت کرده‌ بود. وی به دلیل عدم توانایی برای پرداخت هزینه پزشکی و قطع شدن بیمه درمانی در بیمارستان درگذشت.»

«مرجان»* (نام اصلی محفوظ) نوکیش مسیحی ساکن ترکیه نیز می‌گوید که احتیاج به عمل فوری داشته و با مشکلی جدی روبرو شده‌است.

وی می‌افزاید «به بیمارستان دولتی رفتیم و بیمه نداشتم و به ما گفتند که عمل نمی‌کنیم.»

«مرجان»به بیمارستان خصوصی مراجعه می‌کند و به وی پس از چانه زدن به روی قیمت نهایی گفته می‌شود مبلغ ۷۵۰۰ لیر باید پرداخت کند. هر هفت و نیم لیر برابر یک یورو است.

مرکز پژوهشی بروکینگز در مقاله ای اخیر هشدار داده که بسیاری از پناهجویان در اقتصاد زیرزمینی کار می‌کنند و با بسته شدن بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی به دلیل شیوع کرونا، این نیروی کار بی‌پناه از نظر درآمد به شدت ضربه پذیر شده‌اند.

«لیلا»*، نوکیش مسیحی دیگری است که با مشکل قطع بیمه درمانی روبرو شده‌است.

«لیلا» احتیاج دارد هر شش ماه یک بار به سونوگرافی و آزمایش خون دارد و این بار با جانه و تخفیف، بیمارستان هزینه را چهار هزار لیر اعلام کرده‌است

وی می‌گوید «من برای بیمه‌ها را برای همه پناهنده‌ها قطع کردند، من رفتم و گفتم که بیمارم و باید هر شش ماه کنترل بشم… من با این شرایط کرونا سه چهار دفعه رفتم بیمارستان که دکترم گفت تو با این وضعیت ضعیف سیستم بدنیت اصلاً نباید بیای؛ ولی من با این حال پاشدم رفتم و گزارش پزشک را گرفتم، و آن را به هیئت تصمیم گیرنده در مورد بیمه درمانی دادم، قبول نکردند و گفتند باید حتماً سرطان باشد تا ما این بیمه‌روباز کنیم.»

شیوع کرونا در ترکیه به شدت به مشکلات پزشکی و اقتصادی پناهجویان و پناهندگان افزوده‌است.

«لیلا» در مورد وضعیت اقتصادی می‌گوید «قبلاً کار می‌کردم ولی از موقعی که این کرونا اومده اصلاً هیچ‌جایی باز نیست که ما بخاطر کار بخوایم بریم. کار من توی آرایشگاه بود، بعد هم هیچ‌کسی اصلاً اعتماد نمیکنه بعد هم خودم خیلی می‌ترسم که دچار مریضی بشم.»

به نوشته مرکز پژوهشی بروکینگز از یک سو پناهندگان همان درآمد ناچیزی را هم که داشتند از دست داده‌اند و حتی برخی مجبور به قبول کارهایی شده‌اند که بسیاری به دیل خطر ویروس کرونا قبول نمی‌کنند.