گزارش سالانه سازمان ماده ۱۸، از ادامه نقض حقوق مسیحیان در ایران در سال ۲۰۱۹ خبر می دهد.
طبق این گزارش که با همکاری سازمان‌های بین‌المللی «درهای باز»، «همبستگی جهانی مسیحیان» و «MEC» ،تهیه شده، ۲۵ مسیحی در سال ۲۰۱۹ بازداشت شده و ۱۳ مسیحی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» محکوم به تحمل حبس، از چهار ماه تا پنج سال شدند.
بسیاری از جنایات علیه مسیحیان به دلایلی از جمله عدم آگاهی رسانی، تهدید و اجبار قربانیان توسط مقامات امنیتی به سکوت و درخواست خود قربانیان برای محرمانه نگه داشتن وقایعی که اتفاق افتاده، گزارش نشده‌است.
دستکم ۱۷ مسیحی در پایان سال ۲۰۱۹، به اتهام اقدام علیه امنیت ملی زندانی شده‌اند.
حکم ۱۶ مسیحی دیگر در دادگاه تایید شده و بسیاری دیگر از مسیحیان همچنان در انتظار دادگاه تجدیدنظر یا احضار به دادگاه بسر می‌برند.
شش مسیحی در سال ۲۰۱۹، پس از تحمل احکام زندان، آزاد شدند. ابراهیم فیروزی، که به عنوان قدیمی‌ترین زندانی مسیحی شناخته می‌شود، بلافاصله پس از آزادی به مدت دو سال به شهرستان سرباز در استان سیستان و بلوچستان و در فاصله ۱۶۰۰ کیلومتری محل سکونتش، رباط کریم، تبعید شد. این نخستین باری بود که یک ایماندار مسیحی متحمل چنین مجازاتی می‌شود.
آزار بی‌سابقه اعضای خانواده مسیحیان
گزارش سازمان ماده ۱۸ به آزار اعضای خانواده نوکیشان مسیحی که از ایران گریخته‌اند، توسط ماموران اطلاعات جمهوری اسلامی در سال گذشته میلادی اشاره می‌کند.
در این گزارش، آزار و اذیت اعضای خانواده نوکیشان مسیحی وحید (ناتان) روفگرباشی و همسرش مهسا که اکنون در آمریکا زندگی می‌کنند، مورد توجه قرار گرفته‌است. والدین هر دو در سال ۲۰۱۹ مورد آزار و اذیت نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی قرار گرفتند. پدر مهسا، اسماعیل مغربی نژاد، بازداشت و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به مقدسات» متهم شد. وی به تازگی به سه سال زندان محکوم شده‌است.
سال ۲۰۱۹ همچنین سالی بود که در آن مسیحیان از تحصیل محروم شدند. یوسف ندرخانی، نوکیش و فعال مسیحی، که در حال تحمل ۱۰ سال حبس در زندان اوین تهران است، در ماه سپتامبر در اعتراض به محرومیت از تحصیل به دو فرزند خود، دانیال، ۱۷ ساله و یوئیل ۱۵ ساله، دست به اعتصاب غذای سه هفته ای است.
یوئیل، به دلیل امتناع از شرکت در آزمون کلاس‌های قرآن، از ادامه تحصیل در مدرسه محروم شد در حالی که برادرش دانیال فقط به عنوان «مهمان» در مدرسه پذیرفته شد.
در ماه دسامبر، فاطمه (ماری) محمدی ۲۱ ساله نوکیش مسیحی و فعال مدنی در آستانه امتحانات خود بدون توضیح در دانشگاه اخراج شد.
چند هفته بعد از محرومیت از تحصیل، خانم محمدی بازداشت و در زمان نوشتن این مطلب، خانواده این نوکیش مسیحی هیچ اطلاعی از محل بازداشت وی نداشته و بسیار نگران از وضعیت سلامت وی است.
نفرت پراکنی علیه مسیحیان در سال ۲۰۱۹ ادامه یافت. رهبران دینی و سیاسی در ایران همچنان علیه مسیحیت سخن گفته و مدعی شدند که نوکیشان مسیحی، به عنوان مرتد از اسلام، باید به قتل برسند.
ممنوعیت فعالیت کلیساهای فارسی‌زبان همچنان در سال ۲۰۱۹ نیز ادامه یافته و مسیحیان در دستیابی به کتاب مقدس و ادبیات مسیحی مانند گذشته با مشکل روبرو بودند.
ماموران امنیتی کتابها و جزوات مربوط به مسیحیت را مصادره می‌کنند. طبق گزارش‌ها، یک کتابفروش به نام مصطفی رحیمی در بوکان بازداشت و به دلیل فروش کتاب مقدس به سه ماه به علاوه یک روز زندان محکوم شد.
در حالی که رهبران جمهوری اسلامی بارها ادعا کرده‌اند که مسیحیان، به عنوان یک اقلیت دینی شناخته شده در قانون اساسی کشور، از آزادی کامل مذهبی برخوردار هستند، نوکیشان مسیحی، که در جمهوری اسلامی به عنوان مسیحی به رسمیت شناخته نمی‌شوند، در حملات نیروهای امنیتی در سراسر کشور بازداشت شده‌اند.
حتی با مسیحیان آشوری و ارمنی که به عنوان اقلیت دینی به رسمیت شناخته شده‌اند به عنوان شهروندان درجه دوم در ایران رفتار می‌شود.
فشار بر مسیحیان – هم به رسمیت شناخته شده و هم به رسمیت شناخته نشده – منجر به فرار صدها مسیحی در سال گذشته از کشور شد.
برخورد با زندانیان مسیحی نیز موجب نگرانی شده‌است.
در ماه دسامبر، زمان (صاحب) فدایی، مسیحی دیگری که در زندان اوین در حال گذراندن حکم ۱۰ سال زندان است، از تب شدید رنج می‌برد، اما بعد از اینکه در ابتدا به او دارو داده شد، علی‌رغم تداوم علائم بیماری، از درمان بیشتر محروم شد.
در اواخر سال ۲۰۱۹، محل دفن کشیش حسین سودمند، تنها مسیحی که به‌طور رسمی به اتهام «ارتداد» اعدام شده بود، تخریب شد.
خانواده وی به ماده ۱۸ گفتند که این اتفاق «زخمی تازه بر جان ما بود».
اذیت و آزار مسیحیان در سال ۲۰۲۰ نیز با حبس رامیل بت-تمرز، پسر یک کشیش ایرانی، بازداشت فاطمه محمدی، نوکیش مسیحی، و صدور حکم زندان برای اسماعیل مغربی نژاد، ادامه داشته است.
سازمان ماده ۱۸ در گزارش خود از ایران به عنوان امضا کننده میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و اعلامیه جهانی حقوق بشر می‌خواهد:
- فوراً و بدون قید و شرط، همه مسیحیانی را که به اتهام‌های واهی به دلیل به ایمان یا فعالیت‌های دینی، زندانی شده‌اند، آزاد کند
- حق آزادی دین و مذهب یا اعتقاد را برای همه شهروندان، صرف نظر از پیشینه قومی یا زبانی آنها، از جمله افرادی که تغییر دین داده‌اند، محترم شمارد
- کلیساها، املاک و اموال مصادره شده از مسیحیان و اقلیت‌های دینی را به صاحبانشان برگرداند
- از ارجاع به مواد ۲۲۰، ۴۹۸، ۴۹۹ و ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی و ماده ۱۶۷ قانون اساسی برای بازداشت ناعادلانه اعضای جامعه اقلیت‌های دینی، دست بردارد
- حق مشاوره برای همه افراد متهم به جرایم مربوط به امنیت ملی و همچنین حق انتخاب وکیل را تضمین کند
سازمان ماده ۱۸ همچنین از اعضای جامعه بین‌المللی می‌خواهد که در مذاکرات اقتصادی یا سیاسی با ایران، با مطرح کردن مسئولیت پذیری این کشور در قابل تعهداتش برای تأمین و تسهیل آزادی دین یا اعتقاد برای همه شهروندان، مقامات جمهوری اسلامی را پاسخگو سازد
سازمان ماده ۱۸ از گزارشگر ویژه سازمان ملل در زمینه حقوق بشر در ایران بخاطر مطرح کردن بدرفتاری جمهوری اسلامی با مسیحیان، به ویژه نوکیشان، تشکر کرده و از گزارشگر ویژه سازمان ملل در زمینه آزادی دین یا عقیده می‌خواهد که تحقیقات خود را انجام دهد.
