طبق گزارش سالانه سازمان مسیحی «درهای باز» یا «اوپن دورز»، در مورد مسیحیان در جفا در ۵۰ کشور جهان، که روز چهارشنبه، ۲۹ دی ماه منتشر شده، جمهوری اسلامی ایران، نهمین کشور «مسیحیت‌ستیز» در جهان است.

در فهرست سالانه دیدبان جهانی آزار مسیحیان که «درهای باز» منتشر کرده، افغانستان در صدر جدول جای گرفته و پس از این کشور، کره شمالی و سومالی در رتبه دوم و سوم قرار دارند. سال گذشته کره شمالی در صدر جدول قرار داشت و افغانستان و سومالی در رده‌های بعدی بودند.

ایران در گزارشی که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد در رتبه هشتم قرار داشت و در سال ۲۰۲۰ نهمین کشور مسیحیت‌ستیز جهان بود.

لیبی، یمن، اریتره، نیجریه و پاکستان پیش از ایران، در لیست جای گرفته‌اند و کشورهای هند و عربستان سعودی پس از ایران و در تبه‌های دهم و یازدهم قرار دارند.

«درهای باز» می‌نویسد که تغییر چندانی در وضعیت مسیحیان ایران نسبت به سال گذشته اتفاق نیافتاده است ولی بیم آن می‌رود با روی کار آمدن ابراهیم رییسی به عنوان رئیس جمهور، و تغییرات در برخی از مواد قانون مجازات اسلامی (۴۹۹ و ۵۰۰) می‌تواند وضعیت مسحیان را وخیمتر کند.

در گزارش سالانه «درهای باز» آمده‌است که «دولت ایران، رشد کلیسا در ایران را تلاشی از جانب غرب برای تضعیف حکومت جمهوری اسلامی می‌داند و نوکیشان مسیحی بیشتر از دیگر مسیحیان مورد جفا قرار می‌گیرند. اغلب اوقات کلیساهای مخفی (خانگی) مورد حمله واقع می‌شوند و رهبران و اعضای آنها بازداشت و به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» به حبس‌های طولانی مدت محکوم می‌شوند.»

کلیساهای فارسی‌زبان در سال‌های گذشته توسط حکومت جمهوری اسلامی تعطیل شده و مأموران امنیتی به کلیساهای خانگی حمله کرده و حتی کتاب مقدس مسیحیان را به عنوان مدرک جرم توقیف می‌کنند.

در این گزارش تعداد مسیحیان ایران حدود ۸۰۰ هزار نفر برآورد شده‌است.

اکثر مسیحیان ایران، نوکیشان مسیحی هستند که کلیسای ساختمانی برای عبادت نداشته و حکومت با حمله به کلیساهای خانگی و منازل مسیحیان، آنها را مورد آزار قرار می‌دهد.

اخیراً کمپینی با عنوان «کلیسا حق همه مسیحیان است»، با ابتکار عمل گروهی از نوکیشان مسیحی که به دلیل باورشان با زندان و محرومیت در ایران روبرو شده‌اند، راه اندازی شد.

سازمان «ماده ۱۸» از این کمپین حمایت کرده و دستکم ۳۳ کلیسای ایرانی نیز در ده کشور مختلف پشتیبانی خود را از این کمپین اعلام داشته‌اند.

«درهای باز» می‌افزاید که برخلاف نوکیشان، «ارمنی‌ها و آشوری‌ها، مسیحیانی هستند که در قانون اساسی ایران به عنوان اقلیت دینی به رسمیت شناخته شده‌اند ولی حتی آنها نیز با تبعیض روبرو هستند و شهروندان «درجه دوم» محسوب می‌شوند. آنها حق ندارند در مورد ایمانشان به مسیح با دیگران حرف بزنند یا در مراسم کلیسایی به فارسی حرف بزنند.»

ارمنی‌ها و آشوری‌هایی که خط قرمز حکومتی را رعایت نکنند و از ایمان خود با مسلمانان صحبت کنند، هدف سرکوب جمهوری اسلامی قرار می‌گیرند. رهبران مسیحی مانند هایک هوسپیان و طاطاووس میکایلیان، که مقابل خواسته‌های جمهوری اسلامی ایستادند، توسط نیروهای امنیتی به قتل رسیدند.