در حالی برای پنجمین بار با درخواست آزادی مشروط ناصر نورد گل‌تپه، زندانی عقیدتی و نوکیش مسیحی مخالفت می‌شود که وی یک سوم دوران محکومیت خود را گذرانده و بر اساس قانون، شرایط «آزادی مشروط» را دارد.

ایمان سلیمانی، وکیل این شهروند مسیحی که از سال ۱۳۹۶ در زندان است و به اتهام تشکیل و اداره کلیسای خانگی به ده سال زندان محکوم شده‌است. می‌گوید حتی با کاهش مجازات یا دوران حبس ناصر نیز مخالفت شده‌است.

طبق گزارش رسیده به سازمان ماده ۱۸، آقای طاریان، رئیس شعبه ۱ اجرای احکام در مورد مخالفت وی با کاهش دوران حبس ناصر گفته‌است: «ایشان ۱۰ سال حبس دارد و از نظر من مستحق آزادی نیست! درست است که او حسن اخلاق داشته، این مدت هم مصاحبه ای با رسانه‌ها نکرده، همه اینها قبول! ولی به لحاظ بحث بازدارندگی و تجری مرتکب، از نظر من چون ایشان اقدام علیه امنیت ملی کرده، اگر الان برود بیرون، نماد خوبی در بیرون ندارد و آن اثر بازدارندگی که این حکم باید برای دیگر مسیحیان داشته باشد، دیگر نخواهد داشت.»

به عبارت دیگر، مقامات قضایی تصمیم گرفته‌اند که ناصر علیرغم حق قانونی برای آزادی مشروط، برای آنکه «درس عبرتی» برای دیگر مسیحیان باشد، در حبس بماند.

طبق شهادت زندانیان سابق و فعلی عقیدتی از جمله مسیحیان، این نهادهای امنیتی، از رسیدگی درمانی، مرخصی و دیگر مزایای قانونی زندانیان، به عنوان اهرم فشار استفاده می‌کنند تا از زندانیان عقیدتی «تواب» ساخته یا آنها را وادار به تمکین به خواسته‌های خود بکنند.

اتهاماتی مانند «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام»، بارها علیه نوکیشان مسیحی، بدون ارایه مدرک و سندی ارایه شده‌است. پیشتر گروهی از گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در یک نامه  به دولت ایران به شدت در مورد این اتهامات و سرکوب سیستماتیک حکومت ابراز نگرانی کرده بودند.

اخیراً سازمان بین‌المللی مسیحی «میدل ایست کانسرن» یا «ام ای سی» با انتشار بیانیه در روز سه‌شنبه، ۳۱ خرداد ماه، از وضعیت سلامت ناصر نورد گل‌تپه، زندانی عقیدتی و نوکیش مسیحی، به شدت ابراز نگرانی کرده‌است.

در این بیانیه آمده «ناصر از بیماری‌های مختلفی رنج می‌برد، اما اخیراً در گوش چپش مشکل شنوایی دارد و هنگام راه رفتن تعادل خود را از دست می‌دهد. وی چندی پیش برای معاینه ام آر آی به بیمارستان طالقانی نزدیک زندان اوین منتقل شد و منتظر نتیجه است.»

ایمان سلیمانی می‌افزاید «ما در این مدت سکوت کردیم. خود ناصر و خانواده‌اش را هم تشویق کردیم که سکوت کنند تا ببینیم آزادی مشروط چه می‌شود.»