گزارش‌های رسیده به «ماده ۱۸»، خبر از آزادی مشروط محمدعلی (یاسر) مسیب زاده، در روز دوشنبه چهارم اسفند ماه ۹۹، از زندان اوین می‌دهند.

آقای مسیب زاده، چهار ماه پیش از پایان دوره سه سال زندان خود از زندان آزاد شده‌است.

یکی از شرایط اعمال آزادی مشروط این است که «حالات و رفتار محکوم نشان دهد که پس از آزادی، دیگر مرتکب جرمی نمی‌شود.»

محمدعلی «یاسر» مسیب زاده، در اردیبهشت ماه ۱۳۹۵، در جریان برگزاری مراسم کلیسای خانگی موسوم به «کلیسای ایران» در رشت به همراه گروهی از نوکیشان مسیحی یوسف ندرخانی، رهبر این کلیسای خانگی، تینا (فاطمه) پسندیده، صاحب فدائی و یوهان امیدی در پی یورش مأموران اداره اطلاعات رشت بازداشت شدند.

پرونده محمدعلی «یاسر» مسیب زاده و ۳ نوکیش مسیحی دیگر پرونده این افراد در اردیبهشت ماه ۱۳۹۶, توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به ریاست قاضی ماشاالله احمدزاده مورد بررسی قرار گرفت و آنها متهم به «تشکیل و راه اندازی کلیساهای خانگی» و «تبلیغ مسیحیت صهیونیستی،»، هر یک به تحمل ۱۰ سال زندان محکوم شدند.

حکومت ایران، کلیساهای فارسی‌زبان را تعطیل کرده و به‌طور مرتب به منازل و کلیساهای خانگی یورش می‌برد. دادگاه‌های انقلاب، در چهار دهه گذشته، مسیحیان و فعالان مدنی و سیاسی را با اتهاماتی «بی اساس»، و بدون ارائه مدرک و سندی روانه زندان کرده‌اند.

دادگاه تجدیدنظر در سال ۹۷ حکم ده سال زندان آقای مسیب زاده و سه نفر دیگر از اعضای کلیسای خانگی رشت را که همراه وی بارداشت شده بودنُ تأیید کرد.

دادگاهی اخیرا در ماه گذشته محکومیت آقای مسیب زاده را به سه سال کاهش داد. طبق گزارش‌ها، به نظر می رسد آقای مسیب زاده در زندان ایمان مسیحی خود را انکار کرده‌است.

نوکیشان مسیحی و وکلای آنها بارها گفته‌اند که مسیحیان در دادگاه‌ها و بازجویی‌ها، در مورد ایمانشان مورد بازجویی و سؤال و جواب گرفته‌اند. این در حالی است که تفتیش عقاید در قانون اساسی ایران را ممنوع است. آنها همچنین تحت فشار بوده‌اند که در مقابل آزادی، ایمانشان را انکار کنند. کشیش حسین سودمند، به دلیل پایبندی و عدم انکار مسیحی در آذر ماه ۱۳۶۹ در مشهد اعدام شد و یوسف ندرخانی نیز به همین دلیل به مرگ محکوم شد، که دیوان عالی کشور درپی فشار بین‌المللی، این حکم را نقض کرد.

سازمان مسیحی «درهای باز» اخیراً ایران را هشتمین کشور«مسیحیت ستیز» جهان خواند. گروهی از گزارشگران ویژه سازمان ملل نیز درنامه ای به دولت ایران نگرانی شدید خود را از «جفای سیستماتیک مسیحیان» ابراز داشتند.